Fietsweek Zwitserland 2022

Even terug in de tijd, tijdens de fietsweek in de Franse Vogezen waar we in 2019 waren neergestreken ontstond het plan om de fietsweek van 2020 plaat te laten vinden in Zwitserland. Echter was (en is er nog steeds) een virus wat begin 2020 de gehele wereld in zijn greep hield, met het gevolg dat we in 2020 en 2021 de fietsweek van TC Everlo hebben moeten cancelen. Natuurlijk was dit erg jammer maar staat dit in schril contrast met de mensen die door dit virus blijvende klachten ondervinden of zelfs zijn overleden.

Gezien in het begin van dit jaar alle coronamaatregelen zijn opgeheven, zowel in Nederland als ook in de meeste Europese landen, zijn de plannen om de fietsweek in Zwitserland doorgang te laten vinden weer opgepakt. Er werd besloten om op vrijdag 24 juli te vertrekken en de terugreis werd gepland op vrijdag 1 juli. Helaas paste deze week niet bij iedereen die van plan was om mee te gaan in de planning wat er uiteindelijk in resulteerde dat er 10 Everlo leden definitief meegingen op fietsweek.

De routes lagen inmiddels al 2,5 jaar op de welbekende plank, deze werden dan ook naar alle deelnemers gestuurd met de daarbij behorende hoogte profielen van de verschillende beklimmingen. Het hotel met de naam Hof und Post gelegen in de plaats Innertkirchen werd voor de 3de maal geboekt, 2 maal hiervoor werd geannuleerd. De bus waarmee Paul, Stefan, Erwin, Mark, Jos, Rogier, Jarno en Robert gezamenlijk richting Zwitserland zouden reizen werd besproken. Fred (samen met broer Ton) en Roy hebben een plekje op camping Aareschlucht, ook gelegen in Innertkirchen en ongeveer 1,5 kilometer van het Hotel gelegen, besproken. Zo werden alle voorbereidingen getroffen zodat op vrijdag 24 juni in de vroege ochtend vertrokken werd naar Innertkirchen in Zwitserland.De afstand vanuit Helden naar Innertkirchen is 730 kilometer. Zonder noemenswaardig oponthoud door files werd deze afstand afgelegd in een goede 8 uur, wat er in resulteerde dat we rond 15.00 uur Innertkirchen binnen reden om vervolgens in te checken in hotel Hof und Post. De verleiding om op deze vrijdag nog een korte ronde te fietsen werd bruut de kop ingedrukt, nu vraag je je natuurlijk af waarom dan…….. nou heel simpel, het regende pijpenstelen, of zoals de Engelsen dat zo mooi kunnen zeggen “It was raining cats and dogs”. Dus de fietsen werden mooi en droog in de garagebox gezet die voor ons beschikbaar was gesteld.

Op vrijdag is unaniem besloten om vandaag maar gelijk te starten met een knoeperd van een ronde, gezien de weersvoorspellingen goed waren voor deze dag. Om 8.30 uur werd vanuit het hotel gestart aan de ronde over achtereenvolgens de Grimsel pass, Furka pass en de Susten pass. Vanuit het hotel ging het gelijk omhoog, want de start van de Grimsel pass is in het dorpje Innertkirchen. Het is een klim van 26,7 kilometer welke ons naar een hoogte van 2.165 meter bracht. Het hoogte verschil wat wij met deze eerste klim overwonnen hebben is 1.538 meter over een gemiddeld stijgingspercentage van 5,8%. Onderweg naar de top van de Grimsel pass was er nog een opmerkelijk incident, op ongeveer 3 kilometer onder de top was er plotsklaps een oorverdovende knal te horen. Een Zwitserse politie agent, die toevallig met zijn dienstauto langs de kant van de weg stond, zakte door zijn knieën om dekking te zoeken en met zijn rechter hand greep hij gelijk naar zijn dienstwapen, zoals een goede diender van de wet dit behoord te doen. De agent scande de omgeving af om te zien of hij kon lokaliseren waar deze oerknal vandaan kwam. Tot de agent zijn eigen opluchting zag hij Jarno staan met zijn fiets in de hand. Wat bleek nu, de achterband van Jarno’s fiets was geklapt, zowel de binnen als de buitenband. Repareren ter plaatsen was helaas niet mogelijk waardoor Jarno de tocht moest staken. De agent, die weer van de schrik was bekomen, was echter zeer behulpzaam. Een bus die toevallig vanaf de top van de Grimsel pass kwam aanrijding werd vakkundig door de agent tot stilstand gemaand. De fiets van Jarno werd aan de achterkant in de beugels aan de bus gehangen en Jarno kon plaatsnemen in de bus. Bij binnenkomst in de bus voelde Jarno zich weer een jonge God, de bus bleek namelijk geheel gevuld te zijn met hoog bejaarde Zwitserse oudjes uit een bejaardenhuis die een dagje op pad waren met de bus. Jarno is uiteindelijk terug in Innertkirchen gekomen met de bus en heeft zijn fiets gelijk in Innertkirchen bij de plaatselijke fietsenmaker kunnen laten repareren.

Op de top van de Grimsel pass werd door iedereen genoten, wat een vergezichten over de besneeuwde bergtoppen en stuwmeren. Vervolgens werd de afdaling naar het gehucht Gletsch, ongeveer 400 meter lager gelegen, ingezet. Vanuit Gletsch werd het weer klimmen naar de top van de Furka pass. Tijdens deze klim passeren we het wereldberoemde Belvedere hotel, dit hotel stond toneel voor een spectaculaire achtervolgingsscène uit de James Bond kaskraker Goldfinger. We bereiken vervolgens na een klim van ongeveer 10 kilometer de top van de Furka pass op een hoogte van 2.436 meter. Het was weer afdalen naar het dorp Andermatt over zeer goed asfalt. Het dorp Andermatt is een toeristische parel in het Urserendal en zeker de moeite waard voor een bezoek. Vanuit Andermatt gelegen op een hoogte van 1.438 meter mochten we nog 500 meter dalen naar de plaats Wassen, waar de laatste col van de dag voor onze wielen lag, en wel de Susten pass. De Susten pass is 17,8 kilometer lang met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,6% en de hoogte meters die overwonnen moesten worden waren 1.343 meter, de top is gelegen op 2.259 meter. Op de top aangekomen van deze klim restte ons nog een geweldig mooie afdaling van 27,7 kilometer terug naar het hotel in Innertkirchen. Uiteindelijk resulteerde de eerste fietsdag na al het klimmen en dalen in een tocht van 124 kilometer en 3.480 hoogte meters.

Vandaag stond de route over de Grosse Scheidegg op de planning. Vanuit het hotel ging het langs de camping, waar Fred en Roy aansloten, al gelijk omhoog. We draaiden linksaf van de grote doorgaande weg af en fietsten over een smalle autoluwe weg omhoog. De klim is in totaal 16,1 kilometer met een gemiddelde stijgingspercentage van 7,9% en brengt ons naar een hoogte van 1.966 meter. Iets voorbij de helft van de klim is de weg helemaal afgesloten voor gemotoriseerd verkeer en fiets je met het geluid van kabbelend water en fluitende vogels omhoog. Wat overigens ook te horen is, is het gehijg van fietsers die zich over deze weg omhoog trappen. Want net nadat je het punt hebt bereikt dat de auto’s niet meer over deze weg mogen rijden is er een stuk van ongeveer 150 meter met een stijgingspercentage van maar liefst 15,8%. Door een prachtig landschap slingeren wij op het smalle bergstraatje onderlangs het machtige bergmassief met de Wetterhorn. Boven op de top van de Grosse Scheidegg vallen de monden weer ver open, eerst om zoveel mogelijk zuurstof binnen te krijgen om weer op adem te komen en vervolgens vallen de monden weer open door het adembenemende uitzicht over Grindelwald, gletsjers, sneeuwvelden en prachtige bergtoppen. Nadat de top foto’s weer gemaakt waren werd de afdaling ingezet naar Grindelwald.

Vanuit Grindelwald zijn Stefan, Rogier, Jarno en Roy nog begonnen aan de klim naar het berghaus Männlichen. Dit is echt een monster, de lengte is 12,6 kilometer met een gemiddelde stijging van 10,1%, de klim brengt ons naar een hoogte van 2.229 meter. Het steilste stuk op deze beklimming is een schokkende 19,8%. Deze klim vergt veel van onze krachten, de weg is small, afgesloten voor gemotoriseerd verkeer en nergens een mogelijkheid om even op adem te komen. Maar boven op de top van de Männlichen worden we beloond met schitterende vergezichten. Je hebt zicht op de Grosse Scheidegg waar we vanaf kwamen, een mooi uitzicht over het dal en het dorp Grindelwald en adembenemende vergezichten op onder andere de toppen van de berg de Eiger, de Monch en de Jungfrau. Gezien dit een doodlopende weg betreft ging het over dezelfde weg terug naar Grindelwald om vanuit hier af te dalen naar Interlaken aan de Brienzersee om vervolgens via de zuidkant van het meer terug te fietsen naar Innertkirchen.

De route van vandaag was 84 km met 1.825 hoogte meters. De coureurs welke de beklimming van de Männlichen nog hebben meegepikt legde een afstand af van 110 kilometer met 2.818 hoogte meters

Na 2 geweldige dagen op de fiets werd er besloten om vandaag een iets kortere route te fietsen. Op Stefan en Roy na, heeft de rest van de groep gekozen om de Susten pass vanuit het hotel te beklimmen. Het is dan ook letterlijk klimmen vanuit het hotel, geen gezeur van eerst een stukje vlak, nee gelijk de hoogte in. Een mooie klim van maar liefst 27,7 kilometer met een gemiddelde stijging van 5,9% die ons door tunnels en tunnelgalerijen voert naar een hoogte van 2.259 meter. Boven aangekomen wederom genoten en vervolgens dezelfde weg weer afgedaald naar het hotel. Het totaal van deze rit was 56 kilometer met 1.540 hoogte meters.

Stefan en Roy hebben deze dag een rit gemaakt naar de Engstlenalp. Dit is een lieflijke bergweg die ons dwars door weilanden met grazende koeien, met allen een fijne koebel om de nek, voerde over een lengte van 17,7 kilometer met een gemiddelde van 6,9% om uiteindelijk bij de Engstlensee uit te komen. De Engstlenalp zijn we weer afgedaald om via de Hasliberg en de plaats Meiringen weer terug te fietsen naar het hotel. Het totaal van deze ronde was 59 kilometer met 1.715 hoogte meters.

Voor vandaag stond het alom bekende koffierondje op de planning. Voor de lezers die niet weten wat dit inhoud, het is eigenlijk heel simpel, een niet al te lange tocht met niet te veel hoogte meters met ongeveer op de helft een lekker bakje koffie of cappuccino. Het plan was om het vandaag zo vlak mogelijk te houden wat inhield dat we via Meiringen naar Brienz zijn gefietst. Vanuit Brienz zijn we aan de noordzijde van de Brienzersee naar Interlaken gefietst. Halverwege de Brienzersee zagen we een regengordijn richting Interlaken trekken. Bij aankomst in Interlaken was de bui gelukkig al overgetrokken wat resulteerde in alleen een nat wegdek. Na een stukje gravel route langs het meer zijn we neergestreken op het terras van hotel Oberlanderhof. Een hotel wat in de jaren 1900 in Jugendstil is gebouwd, en bij binnenkomst, om even gebruik te maken van het toillet, viel gelijk op dat er na de bouw in 1900 ook niet meer veel veranderd was, wat een oude meuk was het daar. Maar het geluk wat wij hadden dat we buiten op het mooie terras zaten en dat de koffie vers en lekker was.

Na de koffie weer de fiets op om via dezelfde weg terug te fietsen naar het hotel. Gezien we tegenwoordig in een digitale tijd leven ontbreekt het dan ook niet aan de foto’s en filmpjes die onderweg genomen zijn. Dit jaar staan met stip op plaats een en twee, Rogier en Robert. Het is niet normaal met welke handigheid zij beide onder het fietsen met hun rechter hand naar de rechter achterzak van hun fietsshirt gaan om vervolgens in een oogwenk de telefoon ter hand te nemen om vervolgens de mooiste plaatjes te schieten of om live verslag te doen van de berg die beklommen word. Een ieder zal hierdoor een schitterend naslagwerk overhouden aan deze fietsweek, iedereen bedankt voor hun bijdrage in deze. Het koffieritje van vandaag bracht uiteindelijk 80 kilometer met 530 hoogte meters op de voornamelijk Garmin navigatie toestellen.

Gezien de weersvoorspellingen voor vandaag gunstig voorspeld waren door de plaatselijke KNMI van Zwitserland, was er weer een monsterrit gepland. En wel de beklimming van achtereenvolgens de Nufenen pass, Gotthard pass en de Furka pass. Om aan deze tocht te beginnen zijn we eerst met de gehuurde bus, Fred, Jarno en Roy met de auto, de Grimsel pass opgereden om vervolgens ongeveer 400 meter te dalen naar het verlaten gehucht Gletsch. In Gletsch hebben we de bus en auto geparkeerd en hebben we ons klaargemaakt voor vertrek. Het was 8.30 uur toen we aan deze tocht begonnen. Vandaag een keer niet gelijk omhoog maar we begonnen met een afdaling tot aan het dorp Ulrichen, waar we vervolgens linksaf de Nufenenstrasse opdraaiden. Het was weer klimmen geblazen, en wel 13,7 kilometer lang. Via deze klim, met een gemiddelde stijgingspercentage van 8,3%, hebben we 1.132 hoogte meters overwonnen wat ons op het hoogste punt van de week bracht en wel 2.482 meter. Ondanks het afzien was het wederom genieten van onder andere, de rust, het berglandschap, jij en je fiets, de haarspeldbochten, het weer en het overwinnen van de hoogtemeters. Nadat iedereen boven was werd een ieder met het topbord op de foto gezet om dit zo snel mogelijk met het thuisfront te delen.

De tocht ging verder met een afdaling naar het dorp Airolo. Vanuit Airolo start een wel heel bijzondere klim, de beklimming van de Gotthard pass. Het eerste stuk gaat over een normaal geasfalteerde weg, maar gaande weg de beklimming gaat het asfalt over in ouderwetse steentjes die in een mooi waaiermotief zijn aangelegd. Het fietsen over deze steentjes viel niet tegen, het hobbelt wat maar met een prima te fietsen stijgingspercentage is deze klim machtig mooi. De beklimming telt 24 haarspeldbochten die geweldig mooi tegen de bergwand zijn gebouwd. Tijdens het fietsen over deze steentjes vraag je jezelf af wie zal deze steentjes hier zo neergelegd hebben en hoe oud zou deze weg al zijn. Gelukkig is er dan Wikipedia die ons wat informatie kan verschaffen waarbij staat omschreven dat de weg tussen 1818 en 1830 is aangelegd, gezien al die steentjes snap ik ook wel dat er in die tijd 12 jaar aan gebouwd is. Deze nostalgische klim vind ik als schrijver moeilijk te beschrijven, de klim is in zijn geheel anders als alle andere beklimmingen, de romantiek van de steentjes, het slingeren van de weg met de kort op elkaar liggende haarspeldbochten, je hoeft hier alleen nog maar een postkoets getrokken door 6 paarden tegen te komen en je stapt zo een ander tijdperk in. De klim over de steentjes is vanuit Airolo 13,2 kilometer, overbrugt 923 hoogte meters, met een gemiddelde stijgingspercentage van 7% en de top is gelegen op 2.109 meter. Bij het bereiken van de top van de Gotthard pass worden we getrakteerd op enkele mooi bergmeertjes die in het kale berglandschap liggen.

Met nog een beklimming voor de wielen vervolgen wij onze weg en laten de Gotthard pass achter ons en dalen af naar Realp, waar we aan de laatste beklimming van de dag beginnen, de Furka pass. De oplettende lezer zal nu denken, maar die Furka pass zijn ze toch al een keer op gefietst. Dat klopt, op onze eerste fietsdag hebben we de Furka pass ook al beklommen, maar dan alleen vanuit de andere kant vanuit Gletsch, waar vandaag onze auto’s geparkeerd staan. Dus de beklimming van de Furka pass vanuit Realp is 12,2 kilometer, 7,3% gemiddeld en de hoogte meters die we overwinnen zijn 891 mter wat ons weer naar 2.433 meter brengt op de top van de Furka pass. Met het bereiken van de top van de Furka pass zit het klimmen voor vandaag erop, er rest ons nog een mooie afdaling terug naar het gehucht Gletsch waar de auto’s staan.

Bij de auto’s aangekomen zijn er nog verschillende coureurs die nog wel in zijn voor een uitdaging. Het is vanuit Gletsch namelijk nog 6 kilometer klimmen om 412 hoogte meters te overwinnen met een gemiddelde stijging van 6,9% om de top van de Grimsel pass te bereiken. Verschillende coureurs gaan deze uitdaging succesvol aan en na deze klim wacht hun een afdaling vanaf de Grimsel pass terug naar het hotel van 26 kilometer.

Het was een geweldige tocht die heel veel indrukken op een ieder heeft gemaakt, voor velen de mooiste tocht die ze tot nu toe in hun hele leven gemaakt hebben op de fiets. Het was een lange dag op het zadel maar werkelijk iedere omwenteling van de trappers was de moeite waard. Dan nog eventjes de cijfers: De oorspronkelijke tocht was 99 kilometer met 2.916 hoogte meters, de coureurs welke als toetje de Grimsel pass nog hebben meegepikt hebben 131 kilometer gefietst met 3.321 hoogte meters.

Dan wil ik als schrijver van dit verhaal nog een prestatie apart benoemen. Iedereen heeft vandaag zijn eigen grenzen verlegt op deze schitterende route, maar Stefan was vandaag wel de overtreffende trap. Stefan heeft vandaag, na het bereiken van iedere top, zijn fiets omgedraaid en is terug afgedaald naar de laatste coureur die nog met de beklimming bezig was. Al die extra kilometers en hoogte meters bracht het totaal van deze dag voor Stefan op een duizelingwekkende 170 kilometer en maar liefst 4.620 hoogte meters, en dat op de vijfde fietsdag. Stefan sjappoo.

Onze laatste fietsdag vandaag in Zwitserland. Na de monsterrit van gisteren stond er vandaag nog een korte ronde op de planning, nou ja ronde…, het was geen ronde maar een tocht naar de Lungerersee en terug. Op de heenweg naar de Lungerersee hebben we onderweg nog mogen genieten van al het schoons wat Zwitserland ons te bieden heeft, op het gebied van natuurschoon en menselijk schoon. Bij restaurant Kaiserstuhi aan het noordelijkste puntje van de Lungerersee hebben we nog genoten van een lekker kopje koffie waarna we aan de terugweg zijn begonnen. De laatste dag fietsen voegde nog 48 kilometer en 995 hoogte meter toe aan het totaal van deze fietsweek.

Het belangrijkste van de gehele week is dat er geen persoonlijke ongelukken zijn gebeurt, er zijn tenslotte in totaal bijna 5.200 kilometer gefietst met alle coureurs. Op de klapband van Jarno na zijn er geen lekke banden of andere problemen geweest met het materiaal. We hebben deze week heel veel geluk gehad met het goede fietsweer, de voorspellingen vooraf aan de fietsweek waren niet zo rooskleurig. Als schrijver van dit verhaal denk ik dat ik voor iedereen die is mee geweest op deze fietsweek kan spreken dat het in een woord geweldig was. We hebben in een geweldig mooi en adembenemend gebied in Zwitserland mogen fietsen, een echte aanrader voor wie een keer in het hooggebergte wil fietsen. Ook in 2023 zal er een fietsweek gepland worden, dus heb je na het lezen van dit verhaal ook interesse gekregen om mee te gaan met de fietsweek, schroom niet en vraag tijdens een fietsrit van onze club een van de deelnemers van dit jaar over het hoe en wat. De fietsweek is met de juiste voorbereiding haalbaar voor ieder lid van TC Everlo.

We hebben deze week heel veel gelachen met elkaar, veel sterke verhalen verteld aan tafel, heel veel afgezien, genoten van het berglandschap, de natuur en de pittoreske dorpjes waar we door fietsten, met veel aandacht geluisterd naar de verhalen van Jos die een lopende encyclopedie blijkt te zijn en bevoorrecht dat we met deze leuke groep mensen die allemaal van een uitdaging en fietsen houden een week lang in Zwitserland hebben mogen fietsen, mannen bedankt.